ΕΠΙ ΠΤΕΡΥΓΩΝ του ΣΤΑΘΗ ΚΟΜΝΗΝΟΥ

 Αφιερωμένο στον Γιώργο Μπλάνα


 ΕΠΙ ΠΤΕΡΥΓΩΝ
Όπως πάντα
                   Όπως με κάθε Φως
                                               Όπως με κάθε πλάγιασμα του Χρόνου
Η συντροφιά εκείνη με τα χθόνια χαμόγελα
Τις μαντηλοδεμένες θωπείες
Τους σταλμένους στη νύχτα και τα στρώματα
Μετανάστες καημούς
Τους αταύτιστους της χαράς κυνόδοντες
Και τους ανέγγιχτους λυμώνες του χαμού
                                                        νύχτας αγκαλιασμένης
Γέμιζε πάλι το κενό δωμάτιο
Ξεφάντωνε το αχόρταγο
Αφιόνιζε το αμείλικτο
Κι αχολογούσε τη μυώδη, εστιατόρισσα σιωπή.

                                   Ξάφνου κάτι ρίγησε !
Κομμάτια από ηλεκτρικές φτερούγες
Χτύπαγαν τα μέτωπα
Κορδέλες χαράς μαγνήτιζαν το ρυθμό
Ιπτάμενα μάτια
Προσανατόλιζαν τον κόσμο…

                   Μια άλλη γλώσσα μίλαγε τα πράγματα
                   Μια άλλη γλώσσα πρόβαλλε τα σπλάγχνα τους
                   Μια γλώσσα άλλη ταυτοποιούσε τις αλήθειες

από http://www.antiepilogou.gr/show_work.php?id=508