Translate

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

ΠΑΤΑΡΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

Στείλετε στο leonidasorf@gmail.com ένα κομμάτι από κάθε νέα έκδοση σας και θα το αναρτώ .

Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

ΙΔΑΛΓΟΙ

Θα γυρίσουμε τον ήλιο
θα πλουτίσουμε στις ένθεες πηγές
της γνώσης.
Θα βυθιστούμε στις λευκές αγκάλες
των κρίνων
πεπρωμένοι εραστές του ονείρου.
Θα καθήσουμε στα αργοβάδιστα
κράσπεδα
του αδέσμευτου δρόμου,
θ' ακουμπήσουμε στα λιπόσαρκα δέντρα
της έλπισης
στους πελιδνούς τοίχους
των χρωμάτων
στις διάφανες βιτρίνες των επιθυμιών.
Θα ελεήσουμε τους ζητιάνους.

Αυγαρινός Μαυριώτης

ΗΣΟΥΝ ΜΙΚΡΗ

Ήσουν μικρή να ερωτευτείς.
Έπαιζες με τις φίλες σου πεντόβολα
τα δώδεκά σου χρόνια.
Στα μεταξένια σου μαλλιά σκαλώναν
αποσταμένα τα πουλιά,
λαλούσαν ξένοιαστα τ' αηδόνια.

Μεγάλωνες κουβαλώντας
μιαν υπόσχεση...
που αργούσε να γίνει τραγούδι.

Πικρή ανάμνηση
Γοργόνα του Θεόφιλου ζωγραφιστή
με φύκια εγκαρτέρησης στην κόμη,
με κρίνα του γιαλού στα δάχτυλα,
με μιαν υπόσχεση
που δεν έγινε τραγούδι.

Αυγερινός Μαυριώτης

Πίστωση χρόνου

Με τι ευκολία κάνετε την κριτική σας!...
Πότε – πότε παρομοιάζετε τη ζωή μου
μ’ εκείνη των αδέσποτων του δρόμου
κι’ επιμένετε πως θέλει συμμάζεμα,
πως θέλει καλύτερη οργάνωση.
Όμως, δεν υπάρχει χρόνος διαθέσιμος
και τη λίγη πίστωση που σας ζήτησα
δεν θέλησε κανείς να μου τη δώσει.
Ωστόσο και ποιήματα γράφω
Και παρών είμαι όπου χρειάζεται.

Του Κώστα Χελμού

Το σχοινί της αυλής

Τούτο το σχοινί στην αυλή μας
δεν θέλω να το πειράξει κανένας.
Εδώ, άπλωνε η μητέρα την μπουγάδα της.
Εμείς απλώνουμε τις μνήμες,
την κουρασμένη ψυχή και τα ρούχα μας
που τα μούσκεψε ο φετινός χειμώνας.
Κώστας Χελμός

Ο ποιητής

Όταν η μάχη τελείωσε
Οι στρατιώτες έτρεξαν στο ποτάμι,
να πλύνουν τα χέρια τους, να ξεδιψάσουν.
Γράψανε γράμματα στους δικούς τους
κι’ όταν η νύχτα και πάλι
κρέμασε τα μαύρα της κρέπια,
με τα όπλα τους να καπνίζουν ακόμη
ξεκίνησαν, βέβαιοι, για νέους θριάμβους.
Πίσω τους έμεινε ο ποιητής. Μόνος του.
Μ’ ένα θαμπό φαναράκι, να μετράει νεκρούς.
Να φροντίζει τους πληγωμένους.
Μόνος του.

του Κώστα Χελμού

Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

Μάδησαν τα λουλούδια

Σήμερα διάβασα στα μάτια
Του μικρού πρόσφυγα της γειτονιάς μου
Και στου πολύτεκνου και άνεργου πατέρα
Την αγωνία και το πικρό παράπονο
Και μάδησαν τα λουλούδια της καρδιάς μου .
Ο ήλιος που τους έταξαν κάποτε
Δεν έφτασε στην αυλή τους ακόμα .
Η ζωή τους μια συνεχόμενη νυκτοπορία

Κώστας Χελμός

Όταν κρυώνει

Όταν κρυώνει και κλαίει ένα παιδί
θαρρώ, πως κάτι γκρεμίζεται μέσα μου.
Σα να ξεκολλάει και να πέφτει στο κενό
μια πέτρα από τον Παρθενώνα μας.

ΚΩΣΤΑΣ ΧΕΛΜΟΣ

ΕΦΗΒΕΙΑ

Το σώμα σου
η πυγμή του
το ρυάκι που φεύγει
στεναγμοί ανάτασης
ορμή λυόμενης σκέψης.
Ανακόλουθη αύρα
μυθικών εραστών
ελιγμοί μέθης.
Έφηβοι άβουλοι
άγουροι γνώστες
ερωτικής προπαιδείας.
Το σώμα σου
διαγράφει
τη διαφάνεια του νερού.

ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ ΜΑΥΡΙΩΤΗΣ

Στον κινηματογράφο

Μας συγχωρείτε, δεν μας το είπαν στο ταμείο
πως όλα τα καθίσματα είναι κρατημένα
και θέσεις δεν υπάρχουν κενές.
Μάθαμε όμως για το έργο που παίζεται.
Είναι καλό και αξίζει τον κόπο.
Θα μείνομε λοιπόν και θα το δούμε,
έστω και όρθιοι. Άσε που ενδέχεται
αν και προπληρώσανε κάποιοι,
κάτι να τους έτυχε και να μην έρθουν.

Κώστας Χελμός

ΘΥΜΗΣΗ ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΥΣΑ

Μικρή μικρή και άφθαρτη
καλογραμμένο ποίημα
στο περιτύλιγμα της έμπνευσης.

Μικρή μικρή κι αέρινη
εαρινή πνοή της θάλασσας
στ' ανήσυχα φτερά των γλάρων.

Μικρή μικρή μου Παναγιά
γλυκοφιλούσα κόρη,
θύμηση κατεπείγουσα
σ' ανέσυρε απ' τη σκόνη.

ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ ΜΑΥΡΙΩΤΗΣ

Παρασκευή 2 Απριλίου 2010

Το άγιον Πάσχα το Ελληνικόν

Το άγιον Πάσχα το Ελληνικόν
Μικρό απόσπασμα από το ΤΑΜΕΙΟΝ του του μεγάλου δασκάλου της γλώσσας μας και φιλοσόφου Κώστα Τριανταφυλλίδη
…..........
γ΄
Το Ελληνικόν Πάσχα μας αποκαλύπτει και τη χάρη του ενιαίου – τη χαρά του σύμπαντος κόσμου . Και η θεωρία ενοποιεί – και «ταχτοποιεί»- τον κόσμο , αλλά το κάνει θεωρητικά . Η πραγματική ενότητα συντελείται με το σώμα . Είναι η κατάφαση της ελληνικής Ορθοδοξίας στην τελική καθαρότητα και κοσμιότητα του κτιστού κόσμου – τώρα πιά του έμφωτου («Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός , ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια»). Ο κόσμος τώρα , ως καλός λίαν , τρώγεται και πίνεται και χορεύεται («Η τράπεζα γέμει τρυφίσατε πάντες»-«δεύτε πόμα πίωμεν καινόν»-«χόρευε νυν και αγάλου, Σιών». Σωστό πανηγύρι των αισθήσεων !
Και δεν είναι μόνο πάντα , είναι και πάντες . Σε πλήρη ανατροπή της αφηρημένης αριθμολογίας και των καθιερωμένων οριοθετήσεων – αφού καμία διάκριση στο πρώτο και το έσχατο , τον εδώ και τον εκεί, τον δικό μας και τον ξένο . Ο ένας είναι ο «όλος» , το «εδώ» είναι παντού, το «νυν» είναι αεί . Καιλοιπόν στο ρυθμό της θείας μέθης , τα πάντα «πάσιν άνω – κάτω» .
«Ιδού το έαρ το γλυκύ»:το άγιον ελληνικό Πάσχα !
Απρίλιος 1998